آشنایی با قوانین شنا در مسابقات المپیک
اگر بخواهیم یک کار حرفه‌ای انجام دهیم لازم است بر قوانین آن کار مسلط باشیم. آشنایی با قوانین شنا در مسابقات المپیک یکی از موارد ضروری و لازم برای تماشاگران علاقه‌مند به شنا و رقابت‌جویان در این رشته است. آخرین بار در تاریخ 1 ژوئیه 2023، این قوانین توسط فدراسیون بین‌المللی ورزش‌های آبی برای شناگران ارائه شدند.
تسلط و رعایت قوانین شنا در مسابقات المپیک برای شرکت‌کنندگان آن‌قدر اهمیت دارد که اگر حتی رقابت جویان برخلاف یکی از قوانین، عملی انجام دهند، ممکن است منجر به اعلام خطا برای آن‌ها از سوی داور و حتی اخراجشان شود. اگر شما هم جزو آن دسته از افرادی هستید که مسابقات شنا در المپیک را دنبال می‌کنید، پیشنهاد می‌کنیم که در ادامه‌ی مطالب برای آگاهی از قوانین شنا در مسابقات المپیک با ما همراه باشید.
قوانین شنای کرال سینه در المپیک
کرال سینه به دلیل سرعت بیشتری که نسبت به سایر ماده‌ها به شناگر می‌دهد معمولاً انتخاب اول رقابت‌جویان در ماده شنای آزاد می‌باشد و به همین دلیل قصد داریم ابتدا درباره‌ی قوانین شنای کرال سینه در المپیک صحبت کنیم.
کرال سینه ورزشی است که در آن دست‌ها نقش موتور محرک شناگر را بر عهده دارند و فقط 10 درصد از پیش‌رفتن شناگر، با حرکات پا صورت می‌گیرد. در این ماده دست‌ها از بدن دور شده و بعد از گشتن به دور بدن مجدداً به محل اولیه برمی‌گردند.
گاهی برگزاری مسابقه المپیک در یک ماده از رشته شنا به‌صورت رفت و برگشتی است؛ یعنی شناگر باید از نقطۀ شروع به نقطه پایان برود و همان لحظه از نقطه پایان دوباره به محل اول بازگردد (تعداد دفعات رفت و برگشت در ماده‌های مختلف باهم متفاوت هستند).
یکی از قوانین شنای کرال سینه در المپیک این است که یک رقابت‌جو هر بار در استخر به انتهای مسیری که شنا می‌کند رسید، باید دیواره را لمس کند.
از دیگر قوانین شنای کرال سینه در المپیک این است که باید در تمام طول مسابقه قسمتی از بدن شناگر بالای آب باشد. البته این قانون دو استثنا دارد، در واقع بعد از اینکه شروع مسابقه اعلام شد شناگر درحالی‌که تمام بدنش زیر آب غوطه‌ور است مجاز به طی حداکثر 15 متر مسافت می باشد. همچنین زمانی که شناگر به انتهای مسیری که در آن شنا می‌کند رسیده و می‌خواهد برگردد، مجاز است تا 15 متر کاملاً زیر سطح آب باشد اما در هر دو موقعیت ذکر شده بعد از طی ۱۵ متر، شناگر باید از سطح آب بالاتر بیاید. این قانون به این دلیل تدوین شده تا شناگران نتوانند به نفع خود از شناهای سریع‌تر در زیر سطح آب، مثل fish kick استفاده کنند.
قوانین شنای کرال پشت در المپیک
کرال پشت ماده‌ای است که یادگیری آسان‌تری نسبت به سایر ماده‌ها دارد، اما رعایت قوانین شنای کرال پشت در المپیک ظرافت‌ها و نکاتی دارد که مستلزم توجه زیاد و دقت نظر شناگران است.
در این ماده بدن فرد باید به حالت دراز کشیده و افقی روی سطح آب باشد. شناگر با حرکات دست‌های خود به‌صورت متناوب و چرخشی و با بالا و پایین بردن هر دو پای خود در زیر آب و با فشاری که از طریق پاهایش به آب وارد می‌کند پیش روی می‌کند.
یکی از قوانین شنای کرال پشت در المپیک این است که قبل از اعلام شروع مسابقه، شناگران باید درحالی‌که با هر دودست خود دسته‌های شروع را نگه‌داشته‌اند، در قسمت انتهایی نقطه شروع، در آب صف بکشند.
ایستادن داخل یا روی آب‌روها ( ناحیه‌ای از دیواره‌ی استخر که در حین مسابقه آب از آنجا به داخل استخر سرازیر می‌شود) یا خم کردن انگشتان به سمت لبه‌های آن ممنوع است. برای شروع کرال پشت باید از هر پای شناگر حداقل یک انگشت در تماس با دیوار انتهایی یا صفحه لمسی باشد و خم شدن انگشتان شناگر به سمت بالای صفحه لمسی ممنوع است.
از دیگر قوانین شنای کرال پشت در المپیک این است که بعد از اعلام شروع مسابقه و بعد از هر بار برگشت از قسمت انتهای مسیر شناگر در استخر، شناگر باید بر پشت خود در طول مسابقه حرکت کند به‌جز زمانی که در حال اجرای یک حرکت برگشتی است. حرکت چرخشی هنگام برگشت از انتهای استخر یک موقعیت طبیعی و قابل‌قبول است؛ به شرطی که زاویه‌ی آن با سطح افقی بیشتر از نود درجه نشود. لازم به ذکر است که این وضعیت شامل موقعیت سر نمی‌شود.
قانون دیگر این است که قسمتی از بدن شناگر در طول مسابقه باید بیرون از آب باشد. این قانون شامل سه موقعیت نمی‌شود. اول هنگامی‌که شناگر در حال زدن حرکت چرخشی است. دوم بعد از اعلام شروع مسابقه تا ۱۵ متر اول، شناگر می‌تواند در زیر آب غوطه‌ور باشد و سوم بعد از هر برگشت تا مسافت ۱۵ متر از اول استخر، شناگر می‌تواند کاملاً زیر آب باشد.
از دیگر قوانین شنای کرال پشت در المپیک این است که در هر برگشت باید قسمتی از بدن شناگر با دیوار تماس پیدا کند و بعد از برگشت دوباره بدن خود را در حالت پشت قرار دهد. همچنین هنگام پایان مسابقه، شناگر باید درحالی‌که به پشت است دیوار را لمس کند.
قوانین شنای قورباغه در المپیک
شنای قورباغه از کندترین ماده‌های شنا در المپیک است که قوانین خاص خود را در مسابقات ملی، بین‌المللی و به‌ویژه المپیک دارد. استفاده از شنای قورباغه در مسافت‌های طولانی و حتی برای غریق نجات‌ها طرفداران زیادی دارد و علت این محبوبیت نیز صرف انرژی کمتر در شنای قورباغه نسبت به سایر ماده‌های شنا است. قوانین شنای قورباغه در المپیک در برخی موارد با سایر ماده‌ها مشترک است اما به‌طورکلی قوانین متفاوتی نسبت به دیگر ماده‌ها دارد.
در این ماده شناگران در وضعیت افقی بر سطح آب قرار دارند. شناگر باید هر دو دستش را جلوی بدن خود آورده و پس از آن ساعد و کف دست را به قسمت زیرین شکم برده و آب را به سمت عقب بکشد. در شنای قورباغه، شناگران باید قبل از برگشت هر دو دست خود را هم‌زمان به دیوار بزنند.
از اولین بندهای قوانین شنای قورباغه در المپیک می‌توان به این مورد اشاره کرد که بعد از شروع مسابقه و بعد از هر برگشت، شناگر ممکن است در حالتی که امکان دارد به زیر آب برود یک ضربه‌ی دست را کاملاً به پاهایش برگرداند. همچنین بعد از شروع مسابقه و بعد از هر برگشت درصورتی‌که شناگر اولین ضربه‌ی قورباغه را انجام نداده باشد، مجاز است که فقط یک ضربه‌ی پروانه انجام دهد.
طبق دومین بند از قوانین شنای قورباغه در المپیک که توسط فدراسیون بین‌المللی ورزش‌های آبی مطرح شده است، بعد از شروع مسابقه و بعد از هر برگشت هنگامی‌که شناگر اولین ضربه‌ی دست را زد، بدن او باید روی سینه باشد و شانه‌های او با سطح طبیعی آب در یک راستا قرار گرفته باشند. در هیچ زمانی فرد مجاز به برگشتن بر پشت خود نیست به جز وقتی بعد از لمس دیوار برمی‌گردد.
درواقع تا زمانی که بدن هنگام ترک دیوار بر سینه قرار گرفته باشد فرد مجاز است به هر حالتی برگردد. از زمان شروع مسابقه و در سراسر رقابت در هر چرخه‌ی حرکت باید به ترتیب یک ضربۀ دست و یک ضربۀ پا انجام شود. تمام حرکات دست‌ها باید هم‌زمان و بدون تناوب باشند.
بر اساس سومین بند از قوانین شنای قورباغه در المپیک، هر دو دست باید به‌صورت هم‌زمان از سینه به روی، زیر یا فراز آب بروند. با در نظر داشتن سه موقعیت استثنا آرنج‌ها باید زیر آب باشند، یک موقعیت هنگام زدن ضربه آخر قبل از برگشت است؛ موقعیت دوم زمانی است که شناگر در حال برگشت می‌باشد و موقعیت سوم هنگام زدن ضربه‌ی آخر در پایان مسابقه است. دست‌ها نباید از خط لگن آن طرف تر بروند اما حین اولین ضربه پس از شروع مسابقه و هر چرخش، این قانون می‌تواند نقض شود.
طبق یک قانون دیگر طی هر چرخه‌ی کامل، نباید سر شناگر کاملاً زیر آب فرو برود، بلکه قسمتی از سر او باید از سطح آب بیرون زده باشد. همچنین تمام حرکت پاهای شرکت‌کنندگان باید هم‌زمان در یک سطح افقی و بدون حرکات متناوب باشند.
یکی دیگر از قوانین شنای قورباغه در المپیک مربوط به هنگامی است که حرکات پا به‌صورت پیش‌رونده می‌باشند، در این وضعیت پاهای شناگر باید بیرون و دارای چرخش خارجی باشند. حرکات متناوب یا ضربات پروانه به سمت پایین اصلاً مجاز نیستند به‌جز در مواردی که در اولین بند از قوانین شنای قورباغه در المپیک گفتیم. شکستن سطح آب با پا در همۀ موارد به‌جز هنگام زدن ضربۀ پروانه مجاز است.
یکی دیگر از قوانین شنا در مسابقات المپیک در ماده‌ی قورباغه مربوط به دست‌ها است. به این صورت که در هر برگشت و در انتهای مسابقه شناگر باید با هر دودست به‌صورت جداگانه اما هم‌زمان با بالا، زیر یا روی سطح آب تماس پیدا کنند در غیر این صورت شانه‌ها نباید از حالت افقی خارج شوند. در آخرین ضربه قبل از برگشت و در پایان مسابقه، ضربه ی بازو در صورتی که همراه با ضربه ی پا نباشد مجاز است.
قوانین شنای پروانه در المپیک
شنای پروانه یکی از ماده‌های نسبتاً سخت در شنا می‌باشد، که موفقیت در سطح بین‌المللی نیازمند آشنایی با قوانین شنای پروانه در المپیک است. بر اساس یکی از قوانین شنای پروانه در المپیک، پس از شروع مسابقه و بعد از هر برگشت، زمانی که شناگر اولین ضربه دست را زد، بدن باید بر روی سینه قرار گرفته باشد. وقتی بدن هنگام ترک دیوار استخر بر سینه قرار گرفته باشد، فرد مجاز است به هر حالتی برگردد در غیر این صورت شناگر مجاز نیست در هیچ حالتی به پشت باشد.
طبق بند دوم، از قوانین شنا در مسابقات المپیک و در ماده ی پروانه، در سراسر مسابقه هر دو دست شناگر باید هم‌زمان از بالای آب به جلو بروند و هم‌زمان از زیر آب برگردند.
بر اساس بند سوم، تمام حرکات بالا و پایین دست‌ها باید هم‌زمان باشند. نیازی نیست دست‌ها و پاها در یک سطح یکسان باشند، اما نباید به‌صورت متناوب در ارتباط باهم باشند. ضربه قورباغه مجاز نیست.
در ماده ی پروانه طبق بند چهارم از قوانین شنا در مسابقات المپیک، در هر برگشت و در پایان مسابقه هر دو دست باید هم‌زمان و جدا با سطح، روی یا زیر آب تماس پیدا کنند.
همچنین در شروع مسابقه و در هر برگشت، شناگر مجاز به یک یا تعداد بیشتری از ضربات پا و یک ضربۀ بازو زیر آب است که او را به سطح آب بیاورد. شناگر نباید از زمان شروع مسابقه و بعد از هر برگشت بیشتر از ۱۵ متر کاملاً زیر سطح آب باشد. شناگر باید تا برگشت بعدی یا اتمام مسابقه در سطح آب باقی بماند.
جمع‌بندی
علاوه بر قوانین عمومی در شنا مثل عدم ایجاد مزاحمت برای سایر گروه‌ها، حضور کامل اعضای یک تیم در حداقل یک رویدادیک سری قوانین که مختص به انجام هر ماده در المپیک هستند نیز توسط فدراسیون بین‌المللی ورزش‌های آبی ارائه شده است.
قوانین شنا در مسابقات المپیک و در ماده‌های مختلف باهم شباهت‌ها و تفاوت‌هایی دارند. لمس دیواره ی استخر و عدم غوطه‌وری کامل در زیر آب بعد از اعلام شروع مسابقه و پس از هر بازگشت در مسافت بیش از 15 متر دو تا از قوانینی هستند که تقریباً در تمام ماده‌ها وجود داشتند. رعایت این قوانین و توبیخ شرکت‌کنندگان در صورت نقض این قوانین باعث افزایش نظم مسابقه و برقراری عدالت بین رقابت جویان می‌شود .
منبع: