آموزش واترپلو برای مبتدیان
ورزش واترپلو، ترکیبی نفس‌گیر از مهارت‌های شنا، قدرت بدنی، هماهنگی تیمی و هوش تاکتیکی است. واترپلو، تنها یک بازی درون آب نیست؛ بلکه عرصه‌ای است که در آن شناگر باید در عین حال که بر فشار آب، تماس فیزیکی حریف و محدودیت‌های تنفسی غلبه می‌کند، تصمیم‌های سریع و دقیق بگیرد. از این رو، آموزش واترپلو در زمره‌ی چالش‌برانگیزترین ورزش‌های آبی قرار دارد و تسلط بر آن، نیازمند آمادگی همه‌جانبه‌ی جسمانی و ذهنی است. در این مقاله، ضمن معرفی دقیق‌تر این رشته‌ی جذاب، به بررسی نکات آموزش واترپلو برای مبتدیان و همچنین مروری بر تاریخچه و نقش بازیکنان در ساختار تیم واترپلو خواهیم پرداخت.
واترپلو چیست؟
در دل یک استخر پرآب، رقابتی نفس‌گیر میان دو تیم شکل می‌گیرد؛ جایی که واترپلو، ورزشی مهیج و پر از استراتژی، قدرت بدنی را با هوشمندی تاکتیکی درهم‌می‌آمیزد. این رشته، همان‌قدر که نیاز به آمادگی جسمی دارد، هماهنگی گروهی و واکنش سریع ذهنی را هم می‌طلبد. تاریخچه‌ی این ورزش به دهه‌ی ۱۸۷۰ میلادی در بریتانیا بازمی‌گردد؛ زمانی که شکل ابتدایی آن با الهام از راگبی اما در فضای آبی، معرفی شد. کمی بعد، رقابت جدی میان تیم‌های انگلستان و اسکاتلند در سال ۱۸۹۰، راه را برای رسمیت‌بخشی به این بازی باز کرد.
سرانجام، واترپلو در المپیک ۱۹۰۰ جای گرفت و از آن زمان تا امروز، در میان رشته‌های المپیکی جایگاهی پایدار دارد. گذشته از تاریخچه واترپلو، این ورزش فواید جسمی بسیاری نیز دارد. شنا در جریان بازی، قلب را نیرومند می‌سازد، ماهیچه‌ها را مقاوم‌تر می‌کند و هماهنگی میان مغز و بدن را ارتقاء می‌دهد. تصمیم‌گیری‌های سریع و بازی گروهی، ذهن بازیکنان را همواره درگیر و هوشیار نگه می‌دارد. واترپلو فقط یک ورزش نیست؛ تجربه‌ای از از تعادل میان قدرت، سرعت و تفکر، در محیطی پرجنب‌وجوش و پرشور است.
مزایای یادگیری واترپلو برای بدن و ذهن
ورزش واترپلو یکی از رشته‌های پرتحرک و تکنیکی در محیط آبی است که پیامدهای مثبت متعددی را برای فرد به‌همراه دارد؛ در ادامه به تحلیل دقیق‌تری از این تاثیرات پرداخته‌ایم.
- تقویت سیستم قلب و عروق: این ورزش به بهبود عملکرد قلب و عروق کمک می‌کند، همچنین با تقویت جریان خون و کاهش خطر بیماری‌های قلبی عروقی، به‌طور کلی سلامت قلب را ارتقا می‌بخشد.
- پیشگیری از آسیب دیدگی مفاصل: تمرینات منظم به حفظ سلامت مفاصل و کاهش خطر آسیب‌های مفصلی کمک می‌کند. آموزش واترپلو باعث تقویت عضلات اطراف مفاصل شده و فشار وارد بر آن‌ها را کاهش می‌دهد.
- افزایش قدرت عضلات: ورزش واترپلو به بهبود قدرت عضلانی کمک می‌کند. تمرینات مختلف برای آموزش واترپلو به عضلات مختلف بدن فشار وارد می‌کنند و باعث افزایش حجم و قدرت عضلات می‌شوند.
- افزایش تمرکز: فعالیت بدنی باعث بهبود تمرکز و توجه می‌شود. تمرینات مختلف در واترپلو باعث تقویت کارکرد مغز، افزایش دقت و بالا بردن کارایی در انجام وظایف روزمره می‌شوند.
- کاهش استرس: ورزش‌های آبی به‌ویژه واترپلو به‌عنوان یک راهکار موثر برای کاهش استرس شناخته می‌شود. انجام ورزش واترپلو با آزادسازی اندورفین‌ها موجب کاهش اضطراب و ایجاد احساس خوشایند در بدن می‌شود.
- افزایش انعطاف‌پذیری بدن: حرکات کششی مختلف در آموزش واترپلو باعث بهبود انعطاف‌پذیری بدن می‌شوند. این امر باعث کاهش خطر آسیب‌های بدنی و تسهیل حرکت می‌شود.
- بهبود سیستم تنفسی: ورزش واترپلو به تقویت سیستم تنفسی کمک می‌کند. این ورزش با بهبود عملکرد ریه‌ها و افزایش ظرفیت تنفسی، موجب تنفس بهتر و بهره‌وری بیشتر از اکسیژن در بدن می‌شود.
- کاهش وزن و تناسب اندام: واترپلو باعث افزایش سوخت و ساز بدن و مصرف بیشتر کالری می‌شود که در نتیجه کاهش وزن و حفظ تناسب اندام را به‌همراه دارد.
آشنایی پایه با اصول و قوانین واترپلو
ورزش واترپلو مانند بسیاری از رشته‌های حرفه‌ای، بر پایه‌ی قوانین مشخص و دقیقی طراحی شده است. درک این قوانین برای آغاز حرفه‌ای مسیر در این رشته، کاملا ضروری به نظر می‌رسد. این قوانین نه‌تنها چارچوب فنی مسابقه را مشخص می‌کنند، بلکه نقش مهمی در افزایش نظم، ایمنی و کیفیت عملکرد تیم‌ها دارند.
تعداد بازیکنان
در رقابت‌های رسمی واترپلو در رده نوجوانان و بزرگسالان، هر تیم متشکل از ۱۳ بازیکن است که ۷ نفر (شامل 6 بازیکن میدان و یک دروازه‌بان) درون آب حضور دارند و باقی بازیکنان به‌عنوان تعویضی در کنار استخر آماده‌به‌کار هستند. تعویض بازیکنان، آزاد است اما باید تنها از منطقه مشخصی در کنار استخر انجام شود. دروازه‌بان نقش کلیدی در ساختار دفاعی دارد و تنها بازیکنی است که اجازه استفاده از هر دو دست برای دفع توپ را دارد.
وظایف هر موقعیت
در جریان بازی بازیکنان واترپلو به موقعیت‌های تخصصی سنتر (یا بازیکن یا مرکزی)، وینگرها، بک‌ها (دفاع‌ها) و دروازه‌بان تقسیم می‌شوند. همه بازیکنان ملزم هستند با استفاده از تکنیک تردینگ (Eggbeater Kick) بدون لمس کف استخر روی آب باقی بمانند. کنترل توپ تنها با یک دست مجاز است. آغاز بازی با شنای سریع به سمت مرکز زمین صورت می‌گیرد. پس از هر گل، بازی از خط وسط و توسط تیمی که گل دریافت کرده، از سر گرفته می‌شود. داوری این مسابقه توسط دو داور انجام می‌شود که در دو سوی استخر مستقر هستند و بازی را از زوایای مختلف رصد می‌کنند.
زمان بازی و نحوه امتیازگیری
یک بازی واترپلو از چهار کوارتر بخش ۸ دقیقه‌ای تشکیل شده است. بین کوارترهای اول و دوم و همچنین سوم و چهارم، تنها دو دقیقه فرصت استراحت وجود دارد؛ اما در نیمه بازی، بین کوارتر دوم و سوم، پنج دقیقه استراحت اختصاص داده می‌شود. هر گل برابر با یک امتیاز محسوب می‌شود. در صورت مساوی بودن نتیجه در پایان وقت قانونی، ضربات پنالتی تعیین‌کننده برنده خواهند بود. این ضربات از فاصله ۵ متری دروازه انجام می‌شوند و هر بازیکن فرصت شوت مستقیم خواهد داشت.
خطاهای رایج و داوری ساده
در واترپلو رعایت قوانین در واترپلو به‌خصوص در حین تماس فیزیکی با حریف، اهمیت زیادی دارد. برخی خطاها جزئی‌اند و با واگذاری توپ به حریف جبران می‌شوند، اما خطاهای شدیدتر منجر به اخراج موقت یا دائم بازیکن خواهند شد.
- جلوگیری یا نگه‌داشتن بازیکن در حال مالکیت توپ: اگر بازیکنی اقدام به کشیدن یا متوقف کردن بازیکنی کند که توپ در اختیار دارد، مرتکب خطا شده است.
- حرکت پیش از سوت آغاز بازی: شیرجه یا شروع حرکت پیش از اعلام رسمی داور، نقض قانون محسوب شده و توپ به تیم مقابل واگذار می‌شود.
- پنهان‌سازی توپ زیر آب: اگر بازیکن برای فرار از فشار حریف، توپ را عمدا زیر سطح آب ببرد، خطا اعلام شده و مالکیت توپ تغییر می‌کند.
- رفتارهای خشونت‌آمیز: ضرب‌وشتم، درگیری یا رفتارهای تهاجمی شدید، موجب اخراج مستقیم بازیکن از زمین می‌شود.
- تاخیر در شروع بازی: تاخیر بیش از ۳۰ ثانیه در آغاز بازی از سوی یک تیم، منجر به واگذاری توپ به تیم حریف خواهد شد.
دو داور اصلی در واترپلو حضور دارند؛ یکی وظیفه نظارت بر حمله و دیگری بر دفاع را بر عهده دارد. آن‌ها با استفاده از سوت، علامت‌های دستی و گاهی کمک از کمک‌داور، تصمیمات را به بازیکنان و مربیان انتقال می‌دهند. اخراج موقت بازیکنان (معمولا ۲۰ ثانیه) برای تخلفات متوسط اعمال می‌شود؛ اما اگر یک بازیکن سه بار اخراج موقت دریافت کند، از ادامه بازی محروم خواهد شد.
تجهیزات مورد نیاز برای شروع ورزش واترپلو
واترپلو همانند بسیاری از رشته‌های تخصصی آبی، به مجموعه‌ای از تجهیزات خاص نیاز دارد. استفاده از وسایل استاندارد نه‌تنها ایمنی بازیکنان را افزایش می‌دهد، بلکه عملکرد آن‌ها را نیز بهبود می‌بخشد. از لباس و پوشش مناسب گرفته تا ابزارهای تخصصی بازی، هر بخش نقشی کلیدی در اجرای صحیح تمرینات و مسابقات دارد. در ادامه، مهم‌ترین ملزومات این ورزش را بررسی می‌کنیم.
کلاه واترپلو
کلاه واترپلو یکی از اصلی‌ترین اجزای ایمنی در این ورزش پرتحرک است. این کلاه‌ها از جنس مواد مقاوم و انعطاف‌پذیر ساخته می‌شوند و دارای محافظ‌های گوشی با طراحی سوراخ‌دار هستند تا هم از ورود آب جلوگیری کنند و هم شنوایی بازیکن را محدود نکنند. علاوه بر محافظت از گوش و سر در برابر برخوردها، رنگ و شماره‌های درج‌شده روی کلاه‌ها به تشخیص تیم‌ها و بازیکنان کمک می‌کنند.
توپ استاندارد
توپ مورد استفاده در واترپلو از نظر وزن، اندازه و بافت سطح، باید کاملا مطابق با استانداردهای بین‌المللی طراحی شود. سطح زبر و ضدلغزش آن، گرفتن و کنترل توپ را حتی در شرایط مرطوب آسان‌تر می‌کند. توپ مخصوص بانوان معمولا کمی کوچک‌تر از توپ مخصوص آقایان است تا با ساختار فیزیکی بازیکنان هماهنگ باشد. انعطاف و تعادل وزنی مناسب این توپ‌ها برای اجرای تکنیک‌های دقیق و سریع، حیاتی است.
لباس شنا مناسب
لباس شنا در واترپلو از پارچه‌های مقاوم در برابر کلر و فشارهای فیزیکی بازی ساخته می‌شود. طراحی آن به گونه‌ای است که کمترین مقاومت را در آب ایجاد کرده و حداکثر آزادی حرکت را فراهم کند. لباس مردان عموما به‌صورت شرت شنا با برش خاص و جذب طراحی شده، در حالی که لباس بانوان پوششی کامل‌تر با ساختار کشسان و مقاوم در برابر کشیدگی دارد. این لباس‌ها باید کاملا فیت بدن باشند تا در جریان مسابقه از جای خود حرکت نکنند.
عینک و لوازم جانبی اختیاری
در مسابقات رسمی، بازیکنان از عینک شنا استفاده نمی‌کنند؛ چرا که احتمال مه‌آلود شدن شیشه‌ها یا آسیب در برخوردهای فیزیکی وجود دارد. همچنین عینک ممکن است میدان دید بازیکن را محدود و در ردیابی سریع توپ اختلال ایجاد کند. با این حال، در جلسات تمرینی، به‌ویژه برای تازه‌کاران یا افرادی که حساسیت چشمی دارند، استفاده از عینک توصیه می‌شود. سایر لوازم جانبی همچون گوش‌گیرهای نرم، کرم‌های ضدآفتاب مخصوص ورزشکاران آبی و حوله‌های میکروفایبر نیز به‌عنوان تجهیزات کمکی در نظر گرفته می‌شوند.
مهارت‌های پایه برای شروع واترپلو
اگر می‌خواهید واترپلو را جدی دنبال کنید، اول باید چند مهارت پایه را خوب یاد بگیرید. بدون این مهارت‌ها، بازی کردن سخت می‌شود و هماهنگی با تیم به مشکل می‌خورد.
نفس‌گیری صحیح در آب
نفس کشیدن زیر فشار بازی، یکی از اولین چیزهایی است که باید بلد باشید. باید یاد بگیرید چطور وقتی سرتان از آب بیرون می‌آید، از دهان نفس بگیرید و وقتی دوباره داخل آب می‌روید، آرام و پیوسته از بینی یا دهان بیرون بدهید. این کار کمک می‌کند در حین بازی استرس نگیرید و تمرکزتان حفظ شود.
مهارت شنا (شناوری، پای تخم‌مرغی – eggbeater)
یکی از تکنیک‌های کاربردی در بازی، پای تخم‌مرغی است. این تکنیک کمک می‌کند روی آب بمانید بدون اینکه بخواهید مدام شنا کنید. پاهایتان به شکل چرخشی و برعکس همدیگر حرکت می‌کنند. این‌طور بدنتان ثابت می‌ماند و دست‌هایتان برای گرفتن توپ یا دفاع آزاد است. تمرین آن کمی زمان می‌برد، اما وقتی یاد بگیرید، همه چیز راحت‌تر می‌شود.
پاس دادن و شوت‌زنی ساده
در واترپلو فقط با یک دست توپ را می‌گیرید و پاس می‌دهید. باید دقت کنید توپ روی آب نیفتد یا پرش بی‌خودی نداشته باشد. شوت زدن هم فقط زور بازو نیست؛ باید بدنتان با هم بچرخد تا قدرت لازم را پیدا کنید. مخصوصا وقتی روی آب معلق هستید و نقطه تکیه‌ای ندارید.
حرکت بدون توپ در آب
حتی وقتی توپ دستتان نیست، باید مدام در حرکت باشید. این حرکت‌ها کمک می‌کنند جای بهتری بگیرید یا حریف را گمراه کنید. شناهای کوتاه، تغییر جهت سریع و چرخش‌ها، همگی بخشی از بازی‌اند. انرژی زیادی می‌گیرند، ولی اگر خوب تمرین کرده باشید، می‌توانید از پسش بربیایید.
تمرینات ساده برای شروع در آب
آغاز یادگیری واترپلو با تمرین‌های ابتدایی در محیط آبی همراه است. این تمرین‌ها نه‌تنها بدن را برای حرکات خاص این ورزش آماده می‌کنند، بلکه ذهن را نیز به واکنش سریع و هماهنگ در شرایط غیرپایدار آب عادت می‌دهند. تمرکز بر این مراحل پایه، به بازیکن کمک می‌کند تا تسلط کامل‌تری بر موقعیت‌های پویا در جریان بازی به دست آورد.
تمرین حفظ تعادل و ایستادن در آب
تعادل در آب یکی از مهارت‌های کلیدی در واترپلو است که مستقیما با موقعیت‌یابی بدن و توانایی حفظ وضعیت عمودی ارتباط دارد. این تمرین باید در ابتدا در قسمت‌های کم‌عمق استخر آغاز شود تا بازیکن احساس امنیت بیشتری داشته باشد. در مراحل بعدی، استفاده از دیواره ی استخر برای حفظ تعادل می‌تواند کمک‌کننده باشد، اما این تکیه‌گاه باید به‌مرور حذف شود تا وابستگی از بین برود.
حرکات منظم پا به سبک پای دوچرخه، جریان پایداری از حرکت تولید می‌کند که بدن را در سطح آب نگه می‌دارد. دست‌ها نقش تثبیت‌کننده دارند؛ با حفظ وضعیت باز و نیمه‌فعال، به بازیکن کمک می‌کنند موقعیت خود را کنترل کند. این تمرین در عین سادگی، عضلات عمیق شکم، پشت و شانه را درگیر می‌کند و در شکل‌گیری تعادل پویا نقش مهمی دارد.
تمرین پاس‌کاری با توپ سبک
پاس دادن در آب تفاوت زیادی با پاس دادن روی زمین دارد، زیرا بازیکن باید بدون اتکا به سطح، تعادل و قدرت را هم‌زمان حفظ کند. در این تمرین، توپ روی کف دست قرار می‌گیرد و شانه‌ها با زاویه مناسب به عقب و بالا کشیده می‌شوند تا آمادگی برای پرتاب ایجاد شود. بازیکن باید در حالت تعادل روی آب، با پای دوچرخه به پایداری برسد و از عضلات ناحیه مرکزی بدن (شکم و کمر) برای تثبیت وضعیت استفاده کند.
هنگام پاس دادن، شانه، بازو، ساعد و حتی مچ دست‌به‌کار گرفته می‌شوند تا پرتابی دقیق، نرم و کنترل‌شده شکل بگیرد. هماهنگی عضلات مختلف بدن، تمرکز بالا و درک درست از موقعیت هم‌تیمی از جمله نکاتی است که این تمرین را به یکی از تمرینات کاربردی در مراحل ابتدایی آموزش واترپلو تبدیل می‌کند.
تمرین حرکت گروهی در آب
در این تمرین، بازیکنان به‌گونه‌ای آموزش می‌بینند که هماهنگی و تعامل موثری در جریان بازی داشته باشند. ساختار آموزشی شامل زمان‌بندی دقیق در ارسال پاس، شوت به دروازه و اجرای ضدحمله‌ها است. بازیکنان باید درک درستی از موقعیت هم‌تیمی‌ها، سرعت جریان بازی و تصمیم‌گیری لحظه‌ای داشته باشند. این تمرین نه‌تنها مهارت‌های تکنیکی فردی را تقویت می‌کند، بلکه انسجام تاکتیکی تیم را ارتقا می‌دهد و به ایجاد یک تیم منسجم و استراتژیک در واترپلو کمک می‌کند.
تمرین هماهنگی دست و چشم با توپ
در این تمرین، دو بازیکن روبه‌روی یکدیگر قرار می‌گیرند و با پاس‌های متوالی توپ، مهارت هماهنگی میان سیستم بینایی و حرکات عضلانی خود را تقویت می‌کنند. هنگام اجرای پاس، هر بازیکن موظف است تمرکز کامل روی مسیر حرکت توپ داشته باشد و با هماهنگی دقیق میان نگاه و واکنش دست، پاس‌دهی یا دریافت را انجام دهد. در بخش دیگری از تمرین، مربی به‌طور ناگهانی توپ را به سمت بازیکن پرتاب می‌کند؛ واکنش سریع و بدون مکث به این محرک ناگهانی، توانایی پردازش آنی اطلاعات بصری و واکنش حرکتی را به چالش می‌کشد. چنین تمرینی نه‌تنها در بهبود هماهنگی عصبی عضلانی نقش دارد، بلکه سطح هوشیاری و تمرکز ذهنی ورزشکار را نیز ارتقا می‌دهد.
از چه سنی می‌توان واتر پلو را شروع کرد؟
واترپلو ورزشی ترکیبی از شنا، قدرت عضلانی و مهارت‌های هماهنگی حرکتی است. ورود به این رشته، به‌ویژه در سطح رقابتی، مستلزم پایه‌ای قوی در شنای آزاد، قدرت بالاتنه و توانایی حفظ موقعیت بدن در حالت معلق است. برای دستیابی به سطوح حرفه‌ای و بین‌المللی مانند رقابت‌های المپیک، تمرین‌های ساختاریافته باید از دوران نوجوانی به‌طور جدی آغاز شوند؛ معمولا از حدود ۱۶ سالگی به بعد امکان ورود رسمی به مسابقات سراسری و بین‌المللی فراهم می‌شود.
اما برای پایه‌ریزی اصول تکنیکی و جسمانی، شروع تمرین‌ها از سنین پایین‌تر، یعنی بین ۸ تا ۱۰ سال، توصیه می‌شود. در این سنین، کودکان قدرت یادگیری بالایی دارند و با سرعت بیشتری به مهارت‌های پایه‌ای مانند تعادل در آب، تنفس صحیح، و واکنش‌های سریع بدنی مسلط می‌شوند.
با این حال، مناسب بودن سن آغاز تمرین، تنها به عدد سن محدود نمی‌شود. وضعیت آمادگی جسمی، ظرفیت بدنی کودک در محیط آبی، توانایی حفظ تمرکز و نبود ترس از عمق، از فاکتورهای کلیدی به شمار می‌روند. والدین و مربیان باید با مشاهده دقیق عملکرد کودک در استخر، ارزیابی واقع‌بینانه‌ای از توانایی جسمانی و ذهنی او داشته باشند. در صورت فراهم بودن شرایط، تمرین با بازی‌های هدفمند در آب می‌تواند آغاز مناسبی برای ورود به دنیای واترپلو باشد.
آیا برای شروع واتر پلو باید شناگر حرفه‌ای باشم؟
ورود به دنیای واترپلو، برخلاف تصور عمومی، الزاما نیاز به سابقه‌ی حرفه‌ای در شنا ندارد، اما تسلط کامل بر مهارت‌های بنیادی شنای آزاد، پشت، قورباغه و تکنیک‌های تنفس در آب، پیش‌نیاز قطعی به شمار می‌رود. در این ورزش، شنا تنها ابزار جابجایی نیست، بلکه عنصری حیاتی برای حفظ موقعیت بدنی، اجرای تاکتیک‌های دفاعی و حمله و مدیریت انرژی در شرایط پرفشار است. بازیکن واترپلو باید قادر باشد بدون لمس کف یا دیواره استخر، به مدت طولانی در وضعیت عمودی باقی بماند؛ این مهارت به تکنیکی به نام پای تخم‌مرغی یا eggbeater kick متکی است که تنها با تمرین مستمر و هماهنگی کامل عضلات پایین‌تنه حاصل می‌شود.
همچنین واکنش سریع، توانایی تغییر جهت در آب و کنترل تنفس تحت فشار بازی، همگی از شناگر نیمه‌حرفه‌ای به بالاتر انتظار می‌روند. به بیان علمی، هدف اولیه از آموزش شنا برای بازیکن واترپلو، رسیدن به سطحی از خودکارسازی در اجرای حرکات پایه است تا ذهن او برای تمرکز روی تاکتیک‌ها و تصمیم‌گیری‌های لحظه‌ای آزاد شود. بنابراین، اگرچه برای شروع نیازی به سابقه‌ی رقابتی در شنای حرفه‌ای نیست، اما بدون دستیابی به کنترل بدنی در محیط آبی، ورود جدی به تمرینات واترپلو توصیه نمی‌شود. با تکیه بر تمرینات مستمر و هدایت مربی متخصص، شناگران مستعد می‌توانند با گذر از مرحله‌ی مقدماتی به سطح پیشرفته برسند، جایی که مهارت‌های شنای آن‌ها در قالب عملکرد تیمی و استراتژیک بروز پیدا می‌کند.
جمع بندی
ورزش واترپلو، به‌عنوان یکی از شاخه‌های تخصصی شنا، نه‌تنها توانمندی‌های جسمانی را تقویت می‌کند بلکه به دلیل فعالیت‌های هوازی و رقابتی، استقامت و سرعت فرد را به‌طور چشمگیری افزایش می‌دهد. این ورزش به دلیل تاثیرات روانی مثبتی که بر روی فرد می‌گذارد، مانند کاهش استرس و ایجاد احساس آرامش، می‌تواند به‌عنوان یک روش عالی برای بهبود کیفیت زندگی شناخته شود. برای شروع در این ورزش، آشنایی با تمرینات اولیه در آب و داشتن تجهیزات مناسب مانند توپ واترپلو و کلاه شنا ضروری است. پیوستن به مرکز تخصصی آکادمی شنا می‌تواند به شما کمک کند تا مسیر حرفه‌ای خود را به درستی آغاز کنید.